Baslangiç Sonrasi Ilk Sözler

“Belki de bir hastalıktı benimkisi, dokunduğum insanın hayatını mahvediyorum. Hiç hatırlamıyorum giden birinin beni özlediğini ya da bensizlikten mutsuz olduğunu. Bir insanı en mutlu ettiğim an, onun hayatından çıkış anımsa bu bir sorundur.”  önündeki boş deftere okunması güç bir şekilde bu cümleleri yazdı ve arkasına yaslandı. İçini dökmenin verdiği rahatlığı yaşıyordu. Kafası artık boştu ve sakince düşünebilirdi. Soğumuş olan sıcak çikolatasından son yudumunu aldı. “Patojenik...” diye geçirdi içinden. Belki de onu ve onun kahrolası hayatını en iyi anlatan kelime buydu. Patojenik bir insan ve onun kahrolası patojenik hayatı...

 Bir de sahip olduğu patojenik düşünceler...

Patojenik bir bloga hoş geldiniz.