KIRINTILAR

2 gün önceydi sanırım, arkadaşımla konuşuyorduk. Benim için olabilecek en zor soruyu sordu.

"Onun nesini bu kadar sevdin?"

Verecek cevabım yoktu, ciddi anlamda yoktu. Gözlerini mi? Davranışlarını mı? Yoksa düşünürken yanaklarını hafiften şişirip tavana bakmasını mı? Belki de hepini, bilemiyorum. Bu soruyu ben ilk zamandan beri kendime de soruyorum, ama hala bir cevap bulabilmiş değilim.

Şundan eminim, seviyorum. Çok seviyorum, aşığım.

Arkadaşım bu sefer de aşkı tanımlamamı istedi. Çalıştığım yerden sormuştu. Zihnimde oluşturduğum binlerce tanımdan birini çıkartıp önüne serdim.

"Onunla bir damla mutluluk için bir avuç dolusu acıya razı olmaktır."

Benim için de öyleydi işte. Bir damla mutluluk için çabaladım durdum.