Merhaba Hayat, Ben Geri Geldim

Çok uzun zaman oldu değil mi? Hiç özlememişim şu adına hayat denilen saçma olayı. Bir süredir başka hayatlar yaşıyordum, ait olmadığım yerlerde sorduğum sorulara cevaplar arıyordum. Hayatın yasak elmasını çok erken yemiştim. Madem cennetimde kovuldum biraz cehennemi yaşayayım deyip kendi hayatımı terk ettim ve patojenik bir pisliğin ait olacağı sefil hayatları yaşamayı denedim. En dibe çökene kadar kendime olan öfkem dinmedi.

4 yıl... Çok olmuş. Ergenliğe girene kadar fotosentez yaptığımı düşünecek olursak bugüne dek bilinçli olarak yaşadığım hayatın 3'te 1'i ve 4 harfli lanetimle cennette geçirdiğim sürenin 2 katı... Çok şey değişti ben gittiğimden beri. Hatta her şey değişti. Hepsini anlatacağım, en saf en yalın haliyle. Ama bugünlük biraz müsaade, çünkü nereden başlayacağımdan bile emin değilim.

Uzun süredir kalemimi bırakmıştım. Bu gelişmeden kimsenin haberi yoktu ve kalemi bırakma kararı aldığımda arkamdan ağlayan milyonlar olmadı. Tek okuyucusu kendisi olan bir yazar olarak ne gidişim haber oldu ne dönüşüm.

Dürüst olmak gerekirse yeni gelmedim. Son bir aydır online durumdaydım. Ancak burada böyle bir blog olduğunu tamamen unutmuşum. Hiç kimsenin haberdar olmadığı ve asla da olmayacağı bu sayfadan beni takip etmeyen, okumayan sevgili insanlardan bu sebeple özür diliyorum, 1 ay kadar geç döndüm buraya. İlk işim eski yazılarımı okumak oldu. Hem yayındakiler hem de yayınlamaya cesaret edemediğim taslaktakiler. Geçmişe dair anılarımın ne kadar silikleştiğini gördüm. Yazmış olduğum tüm o anıları hatırlamaya çalışmak zor ve eğlenceliydi. Şimdi 4 yıllık cehennemim hakkında da yazacağım çok şey var. Parmaklarım heyecandan yerinde duramıyor. Bu kadarcık yazı bile iyi geldi, yaz kuraklığının ortasında içilen bir bardak soğuk su gibiydi. Doyurmadı ama muhteşem bir zevk verdi. İkinci bardak için heyecanlanıyorum.

4 harften 4 yıllık acıyla kurtulabildim, şimdi ise 5 harfe bulaştım. Sanırım ben hiçbir zaman akıllanmayacağım. Ehh, sonuçta patojenik bir ruhum var. Huzur mu? Mutluluk mu? Lütfen saçmalamayalım Patojenik Bey.